દીકરી, આકરા તાપમાં માવડીને સાથ?
ના કોઈ તારું સપનું ? ન સમજાયું મને.
દાઝતા તારા કોમળ હાથ બનાવશે આ
રસ્તો પહોંચાડે અમીરો મહેલ સુધી?
ઝળક્યું એક મધુર સ્મિત વદન પર
પ્રસ્વેદ બિંદુઓમાં ચમકતું, તરવર્યું;
કોમળ હાથ તારો સરક્યો ઘડીક,
હળવું હાસ્ય માંનું “એ તો એમજ
શીખાય, ભૂલો કરતાં કરતાં ને?
જિંદગી છે લાંબી, ઊંચકશે તું ય
તગારાં તારા પાંખડી સમ હાથ થશે
ખરબચડા ખબરે નહિ પડે ક્યારે;
તારી દીકરી પણ ઉભી હશે આમ જ
મદદે પ્રેમથી, કઠોર તાપમાં, તું આમ જ
પુનર્જન્મ લેતી રહેશે નિરંતર કાળ ચક્ર
