રમેશ પારેખની પેલી અમર પંક્તિઓ યાદ આવે કે, ‘મને ભીંજવે તું વરસાદ તને ભીંજવે’
યાદ આવવાનું કારણ કહું?
એપ્રિલ ૨૭ મી એ કોચી પહોંચ્યો અને ત્યાં મારા યજમાન ઉલ્લાસજીએ એમનું તાજું ખરીદેલું પ્રથમ તરંગ મને મોકલી આપ્યું – કે ‘ગુરુજી’ એને એમના હાથે બરાબર ટયૂન કરી આપે. નવા સવા જુવાન વાછરડાને પહેલી વાર ગાડાંને જોતરીયે ત્યારે થોડાં નખરાં કરે ને ? તેમ માળું આ નવું પ્રથમ તરંગ પણ નખરાં કરવા લાગી ગયું! હું તેને આમ ફેરવું અને તેમ ફેરવું પણ મચક નહિ આપી એણે.
નકરી છોકરમત ! બીજું શું ?
એકાએક, એને શું સૂઝ્યું ( હા પ્રથમ તરંગને પણ સૂઝે, હોં!) તે એક બાજુ પગ ઉપરથી સરક્યું અને પડ્યું મારા પગની નાજુક આંગળી પર. હવે એ તો અણસમજુ બાળ-તરંગ, પણ મને બરાબર વગાડી ગયું, એક સૂજેલી આંગળી – એ નફામાં!
પારેખ સાહેબની અનહદ ક્ષમા માંગતા કહું ? – ‘પ્રથમ તરંગ – મને વગાડે તું, રાજન તને વગાડે’
શું કરીએ , જ્યારે આપણા પોતાનાં જ …
🙂 🙂
ખૂબ ખૂબ આભાર, અશ્વિન